பதிவுக்குத்தான்! 🙂
வெள்ளி, ஜனவரி 4, 2008
பிறந்தநாள்
Posted by Jayashree Govindarajan under தமிழ்ப்பதிவுகள், பொதுவானவை | குறிச்சொற்கள்: படம் |[26] Comments
[26] Comments
Archived Entry
- Post Date :
- வெள்ளி, ஜனவரி 4, 2008 at 1:00 பிப
- Category :
- தமிழ்ப்பதிவுகள், பொதுவானவை
- குறிச்சொற்கள்: படம்
- Do More :
- You can leave a response, or trackback from your own site.
வேர்ட்பிரஸ்.காம் இல் வலைப்பதிவு.
- பின்னூட்டம்
- Reblog
-
சந்தாசெய்
உறுதி செய்யப்பட்ட சந்தா
Already have a WordPress.com account? Log in now.
தாளிக்கும் ஓசை
%d
வெள்ளி, ஜனவரி 4, 2008 at 2:05 பிப
வாழ்த்துகள் ஜெயஸ்ரீ. பிறந்தநாள் அன்னிக்காவது நல்ல சாப்பாடா இருக்கட்டும்னு முடிவு பண்ணிட்டீங்க போல… 😉
பி.கு: ஸ்மைலிக்கு அடிக்கோடிட முடியவில்லை எனினும் கவனிக்கத் தவற மாட்டீர்கள் என்று நம்புகிறேன்.
வெள்ளி, ஜனவரி 4, 2008 at 4:01 பிப
many more happy returns of the day!
luv
kamala
வெள்ளி, ஜனவரி 4, 2008 at 7:25 பிப
வாழ்த்துக்கள் !! உங்கள் வயதைத்தான் சொல்லக்கூடாது, பதிவின் வயதையுமா ?
வெள்ளி, ஜனவரி 4, 2008 at 7:25 பிப
இனிய பிறந்தநாள் வாழ்த்துக்கள் !!!
வெள்ளி, ஜனவரி 4, 2008 at 9:06 பிப
ஜெயஸ்ரீ, பிறந்தநாள் வாழ்த்துக்கள். த்ஙகள் பதிவு மேலும் சிறக்க எனது வாழ்த்துக்கள்.
தியாகராஜன்
சனி, ஜனவரி 5, 2008 at 3:06 முப
நூறாண்டு காலம் வாழ்க.
ஆமாம்…..தட்டின் நடுக்கிண்ணத்தில் தேன்?
ரசித்தேன்.
சனி, ஜனவரி 5, 2008 at 4:26 பிப
இப்போதுதான் இந்த பக்கம் வந்தேன்.
வாவ்! தாளிக்கும் ஓசைக்கு Birth dayவா?
கலக்கறீங்க.. வாழ்த்துக்கள் :))
சனி, ஜனவரி 5, 2008 at 9:00 பிப
!!! வாழ்த்துக்கள் மேடம் !!!
ஞாயிறு, ஜனவரி 6, 2008 at 3:01 முப
ஜெயஸ்ரீ,
படிப்பவரின் பொறுமை சோதிக்கும் பெரிய பதிவு இது. அதனால் just use it for reference against those 3 கடுப்பாகி போன புளுவு மூட்டைகள் 🙂
சாம்பாரும் புளுசுவும் ஒன்றேதான் என்பது ஒரு கவலை தகுந்த development.
ஏனென்றால் இரண்டில, ஒன்னுத்தொட மவுசு குறையர்து இல்லையா? 🙂
நெட் இல் இருந்து எடுத்த ஹரிகிருஷ்ண என்பவரின் பதிவை படித்தால் குறைந்த பட்சம் ஆறு வித்யாசங்கள் தெரியலாம். எனக்கு தெரிந்த ஒன்று: புலுசு, இட்லிக்கோ, தோசைக்கோ ஒத்துவராது. மற்றவை கிழே:
ஹரிகிருஷ்ண wrote …
There has been a tendency among the NRTs (be those who emigrated
to non-Andhra parts of India or those who went to other parts of the world) to
refer to pulusu as ‘#sAmbAru#’, for purposes of socialization, ease of
acceptance and easy comprehensibility. Make no mistakes about it, the arava
sAmbAru is a much more elaborate preparation with far less variation to
accommodate personal tastes & has a distinctively different, if not inferior,
taste. The pulusu, in comparision, is a much simpler preparation & definitely
offers more taste for the effort. While the arava sAmbAr permits only a
small variety of vegetables as #mukkalu# (such as onions, radishes,
pumpkin, carrots etc), there is no such #mukkla# restriction in preparing our
great pulusu. Also, the phylum of sambArs is very small – there is a rich
phylum of pulusuluAlso, it is my strong view that the
dark yellow potions served by the American Telugu restaurants in New
Jersey, Bay Area, DC area and Portland (I havent had an opportunity to
check the other regions) are neither #pulusulu# nor #sAmbArlu# (my best
description of these would be: #kandi pappu# generously boiled with
#chintapanDu# extract, a modicum of onions and tomatoes and seasoned
very mildly to appeal to the non Telugu tongues in the respective regions –
these are only cheap imitations of pulusu).
There are many known preparations of #pulusu#: #nILLa pulusu, pappu pulusu,
bellam pulusu, majjiga pulusu, paccipulusu, tOTakUra pulusu, gOngUra pulusu,
Avapulusu, nimmapulusu# with each of these categories giving rise to an entire family of
pulusulu. Granted the diversity of all these pulusu, it is a linguistically
challenging task to evolve a classification scheme for the Telugu #pulusu# (&
should legitimately be the subject of a PhD). The same pulusu acquires a
different taste and meaning altogether depending on the occassion it is prepared and
served in.
[Sometime ago there was this mention either here or in SCIT of the value of
a piece of art being dependent upon the place it is exhibited in]; the same
routine domestic variety of #mukkala pulusu# tastes entirely different when eaten in the local
#bhOjana hOTal#, or a streetside village hotel, a five star hotel, a marriage
celebration, a student mess, a relative’s #Abdikam#, or a student hostel.
Each genre has its own peculiarities and idiosyncracies that make it dear to
the palate. Caveat: the self cooked variety is an exception to this rule;
experiences might vary depedning on the preparor. A rural restaurant in
#piThApuram# served me the most memorable #nILLapulusu# about a
decade ago.
Properties of #pulusu# ? Besides taste, preservability is one of its fantastic
properties. Being inherently acidic, pulusu can be preserved over long periods
of time ranging anywhere between 6 hours to 2 days without refrigeration; with refrigeration,
the life is extended to a week. This is of great benefit to the ergomaniac busy
NRT community. Nutritionally, #pulusu# has plenty of C vitamin, some protien
and small number of calories; Any of the vitamin advantages of the
vegetables contained in the pulusu are lost through over boiling. Pulusu is
highly soporific & the chief cause for afternoon naps in classrooms and
offices (a property commonly shared with its Tamil cousin #sAmbAru#). It is
my theory that preserving #pulusu# for a few hours or more increases its
alchohol content automatically, thus explaining its soporific properties. [It is
my sincere conjecture about history that Viswamitra had castigated his sons
to the Telugu nAdu for their indulgence in #pulusu#, thereby by sleeping too
much and neglecting their ordained scriptural duties & we thus became the
rightful heirs to pulusu. It is also my guess that #duryOdhana# was under the
inebriating effects of a long saved #pulusu# dish when he tried to disrobe
#draupadi#].
Looking into future, I can see many visions about our great Telugu pulusu: of
Macdonalds pateting our pulusu and serving it as Mac-pulusu, pizza-hut
opening a new joint called #pulusu-pAka#, of Safeway selling #pulusu# in
cans, of Pepsi and Coke imitating #pulusu# with the name Tamarind beer (or
some such), instant pulusu bags by Lipton or P&G – the possibilites are
limitless. #kAvuna telugu vAramugA manamandaramU pulusuni gUrchi
garvichavalenu#.
T. Hari Krishna
ஞாயிறு, ஜனவரி 6, 2008 at 9:58 முப
Vazhthukkal!!!
ஞாயிறு, ஜனவரி 6, 2008 at 10:38 முப
யக்கோவ்.. இன்னிக்கு ஒரு சந்தேகம் கேட்கலாம்னு உங்க பக்கம் வந்தா பொறந்தநாளு பெசலா?! வாழ்த்துக்கள்..
ஆமாம், பெசரட்டு தோசை பத்தி எழுதிருக்கீங்களா? நான் ஏதோ ஒரு methodல பண்ணுவேன்.. ஏதோ ஒரு டேஸ்ட்ல நல்லாவும் வந்துடும்.. ஆனா தோழி கேட்கும் போது அப்படி ஏனோதானோன்னு சொல்லி கொடுக்க முடியுமா.. இங்க தேடினபோது கிடைக்கலை..
ஞாயிறு, ஜனவரி 6, 2008 at 1:33 பிப
Hi Jayashree,
Belated Happy Birthday Wishes….
I came to about ur site (from my husband) very recently. The way u present ur dishes r marvelous. Especially ur photos made me to try ur dishes. I tried to make the rasamalai. It did not came out well for the first time due to some mistakes. But I cooked few dishes from ur cooking dictionary (Tirunelveli kuzhambu, a dish made of brinjal). It turned out very well and I got a pat on my back from my husband. Hats of to u for creating such a wonderful site. Ppl like me can learn more cooking tips form u…
திங்கள், ஜனவரி 7, 2008 at 1:41 முப
ஜெயஸ்ரீ,
பிறந்த நாள் நல்வாழ்த்துக்கள்
திங்கள், ஜனவரி 7, 2008 at 5:24 பிப
Krishna, உங்க முயற்சிகளுக்கு நன்றி. எனக்கும் கிடைச்சுடுச்சு. கணினி சரியில்லாததால இணையத்துல என்னால எடுக்க முடியலை. ஆனா இங்க நான் சொல்லியிருந்த நம்பத் தகுந்த பார்ட்டிகிட்ட வாங்கிட்டேன். பொட்டி சரியானதும் செஞ்சுடலாம். நீங்க சொன்னமாதிரி ஆந்திராவுலேருந்து சென்னைக்கோ அல்லது வெளியிடங்களுக்கோ புலம்பெயர்ந்த ஒரு தலைமுறையே இதை அறியாம இருக்காங்க. இங்க தியாகராஜர் பஞ்சரத்னம் சார்பா சேர்ந்த கோஷ்டில புலுசை நுழைச்சு, உட்கட்சிப் பூசலை ஏற்படுத்திட்டேன். 🙂 ஏதோ என்னாலானது. உங்களுக்கு “புலுசு மீட்ட…” ன்னு ஏதாவது பட்டம் கொடுத்தா என்ன? :)) வெல்லம் கட்டாயம் உண்டு. கொத்தமல்லியும்.
திங்கள், ஜனவரி 7, 2008 at 5:25 பிப
வாழ்த்துச் சொன்ன அனைவருக்கும் பதிவு சார்பா நன்றிகள். 🙂
லக்ஷ்மி, இணையத்துல எனக்குப் பிடிக்காதது ஸ்மைலி. அதுல அடிக்கோடும் போட்டிருந்தா கொன்னிருப்பேன். இந்த இடம் அவங்கவங்க வீட்டு அடுப்படி மாதிரி; சகஜமா இருக்கலாம். தப்பா எடுத்துக்கறது, கோபம் வரதெல்லாம் எனக்குக் கிடையாது. நீங்க சொன்னதும் சரி; உண்மையா என் சமையல் எதுவும் இல்லாம ஆனா உணவுப்பொருளா இருக்கணும்னு நினைச்சு அன்னிக்கு திடீர்னு எடுத்தது.
துளசி, உண்மையா நடுவுல காஜூ பூரி, இல்லை டூட்டுஃப்ரூட்டி தான் வெச்சிருக்கணும். ஒரு செண்ட்டியா இருக்கட்டுமேன்னு முதல் பிறந்தநாளுக்கு ஒரு விளக்கு ஏத்தினேன். 🙂 அது தேன் இல்லை, ஜோ ஊத்துவாங்களே அந்த இதயத்துக்கு இதமான இதயம் நல்லெண்ணெய். 🙂 தீபத்தோட பிம்பம்கூட கிண்ணத்துல விழலை? காலைலேருந்து சும்மா இருந்துட்டு, திடீர்னு நினைச்சுண்டாப்ல நல்ல வெளிச்சத்துல எடுத்ததால படம் ஃப்ளாப் போலிருக்கு. 😦
திங்கள், ஜனவரி 7, 2008 at 5:26 பிப
மணியன், இது டூ இல்லை த்ரீமச். என் வயது இல்லை, என் அட்ரஸே உங்களுக்குக் கொடுத்திருக்கேன்னு நியாபகம். நீங்க எப்பவும் வரலாம். நான் அடிக்கடி அந்தப்பக்கம் கொங்கன் ரயில்வே க்வார்டர்ஸ் எதிர்ல ஃப்ரெஷ் கீரை, முள்ளங்கி எல்லாம் பறிச்சு வாங்க வருவேன். ஆனா அதே அவசரத்துல திரும்பிடுவேன். 😦 அதெல்லாம் பறிச்சதும் உடனே சமைக்கணுமில்ல..:)
என் பதிவுக்கு இதுதான் முதலாம் ஆண்டுநிறைவு. ஆனா ஒருவாரமா என் கணினிக்கு காய்ச்சல். :(((( ஆனாலும் பாவம், ஒருவருஷமா எனக்கு இடம்கொடுத்த பதிவாச்சே, ‘நியாபகம் இருக்கு’ன்னு சொல்லணுமில்ல பதிவுக்கு; அதனாலதான் வேற பொட்டிலேருந்து படம் மட்டும் காட்டியிருக்கேன். அடுத்த வருஷமெல்லாம் (இருந்தாலும்) ஒன்னும் கிடையாது.
திங்கள், ஜனவரி 7, 2008 at 5:26 பிப
ஸ்ரீகாந்த, நான் கலக்கலை. லேசா பொட்டி கவலைல கலங்கியிருக்கேன்.
பொன்ஸ், பெசரட்டு சோம்பலா இருக்கற எல்லா நாளும் செய்வேன். அதனால அடிக்கடி செய்யவேண்டியதாயிடும். :)) நானும் மானாவாரியா கைக்கு வந்த எல்லா மாதிரியும் செஞ்சுடுவேன். பொட்டி சரியானதும் போட்டுடலாம். அவசரத்துக்கு உங்க முறையையே சொல்லுங்க கேக்கறவங்களுக்கு. யார் எப்படி செஞ்சாலும் நல்லா இருக்கும்.
Amudha, நன்றி உங்களுக்கும் உங்க கணவருக்கும். ரசமலாய்ல என்ன பிழைன்னு சொல்லுங்களேன். ரொம்ப முக்கியம்.
செவ்வாய், ஜனவரி 8, 2008 at 11:39 பிப
ஹரி கிருஷ்ணா சொன்னார் என்பதால் அவருக்கே “புலுசு மீட்ட…” கொடுப்பது தகும்.
“புலம்பெயர்ந்த ஒரு தலைமுறை” என்றால், நான் அவர்களை “புளுகு மூட்டைகள்:-) ” என்று சாடியதற்கு வருத்தம் தெரிவித்துகொள்கிறேன். ஆனால் என்னுடைய அனுமானம் – நீங்க கெத்தாக ( கவனிக்க.. இந்த வார்த்தை அடிக்கடி உங்க பதிவுகளில் புழங்குவதால், அனுமானம் சரியாக இருக்கலாம்
🙂 “ஏம்பா நீங்க சாம்பாரில் எல்லாம் வெல்லம் போடுவீர்களாமே (“போட்டு தொலைப்பீர்களாமே” என்றும் சொல்லி இருக்கும் பட்சத்தில்), ஒரிஜினல் ஆந்திர பிரஜை கூட, “ஐயோ இது என்னடா.. ஆமாம் என்று சொன்னால் என்ன விபரீதமோ” என்று உடனே முகத்தை கடுப்பாக்கி மறுத்து இருக்கலாம் 🙂
“கொத்தமல்லி நிறைய போடுவோம்” என்பதும் மிகை என்றே தோன்றுகிறது. அவர்கள் கொத்தமல்லி ரொம்ப குறைவா கொள்வா. எனவே ஒரு தளிர் அதிகமா போட்டாலும் “நிறைய” என்று சொல்றா.
//
இங்க தியாகராஜர் பஞ்சரத்னம் சார்பா சேர்ந்த கோஷ்டி புலுசை நுழைச்சு, உட்கட்சிப் பூசலை ஏற்படுத்திட்டேன்.
//
பேஷ் பேஷ் கோஷ்டிக்கு போனாலே போறும் 🙂
புதன், ஜனவரி 9, 2008 at 12:03 பிப
Great work
Simple and easy way of presentaion,and excellent photo’s..
Wish you Happy Birthday!
Regards
VS Balajee
புதன், ஜனவரி 16, 2008 at 9:20 பிப
hello jash,
BELATED BIRTHDAYQIAHES.BY UR FROEND rAMAKANNAN
வெள்ளி, ஜனவரி 25, 2008 at 3:35 முப
ஒருவருஷம் முடிஞ்ச பிறகு சமையல் குறிப்புப் பதிவைவிட வேற யோசிப்போம்னு சொன்னீங்களே. அப்படிச் சொல்லாம கொள்ளாம வேற ஏதும் பதிவு ஆரம்பிச்சிட்டீங்களா 🙂 உருப்பட்டால் சரி. 🙂
திங்கள், ஜனவரி 28, 2008 at 6:21 பிப
V S Balajee, ramakannan, நன்றி.
சிவா, ஆசை தோசை அப்பளம் வடை…
நானே இலக்கியப் பத்திரிகைகள்லயும் சமையல் குறிப்பு எழுதி, தமிழ் இலக்கியத்தையும் இலக்கியவாதிகளையும் அடுத்த கட்டத்துக்கு எடுத்துப் போகலாமான்னு யோசிச்சுகிட்டிருக்கேன்…
இணையத்துல நம்மைச் சுத்தி “எது” நடந்தாலும் எதுவுமே நடக்காதமாதிரி எள்ளுப்பொடிக்கு குறிப்பு சொல்றது பெரிய யோகிகளுக்கே சாத்தியம். நான் உருப்படியா எழுதாம இருக்கறது என் பொறுமைக்கும் கூடிவரும் மனவலிமைக்கும் சாட்சி. கொஞ்சம் பெர்சனல் வேலைகள்ல இருக்கேன். முடிஞ்சதும் திரும்ப வருவேன் சமையல் குறிப்புகளோட(மட்டும்.) :))
செவ்வாய், ஜனவரி 29, 2008 at 4:23 முப
ஜெயஸ்ரீ,
சீக்கிரம் புது ரெசிபியோட வாங்க. நானும் தினமும் வந்து பார்க்கறேன். புதிசா ஒன்னுமே இல்லை. பயந்துட்டேன். (ரெசிபி போட்டு உங்களுக்கு போரடிச்சுடுத்தோன்னு).
செவ்வாய், ஜனவரி 29, 2008 at 10:07 முப
//சிவா, ஆசை தோசை அப்பளம் வடைஸ
நானே இலக்கியப் பத்திரிகைகள்லயும் சமையல் குறிப்பு எழுதி, தமிழ் இலக்கியத்தையும் இலக்கியவாதிகளையும் அடுத்த கட்டத்துக்கு எடுத்துப் போகலாமான்னு யோசிச்சுகிட்டிருக்கேன்//
படைப்பாளியின் படைப்பில் பிறர் கை வைக்க உரிமையில்லை என்றாலும், சீத்தலை சாத்தனார் வழி வந்தவர்களால் குற்றங்குறைகளை எடுத்துச் சொல்லாமல் இருக்க இயலாது. அது அடுத்த கட்டத்தில் எடுத்துப் போவது இல்லை, அடுத்த கட்டத்திற்கு நகர்த்துவது!
வியாழன், ஜனவரி 31, 2008 at 4:03 பிப
//நானே இலக்கியப் பத்திரிகைகள்லயும் சமையல் குறிப்பு எழுதி, தமிழ் இலக்கியத்தையும் இலக்கியவாதிகளையும் அடுத்த கட்டத்துக்கு எடுத்துப் போகலாமான்னு யோசிச்சுகிட்டிருக்கேன்//
நீங்க யோசிக்கறது தெரிஞ்சதுமே இலக்கிய ஜாம்பவான்கள் எல்லாம் நாவலுக்கே கூட சமையல் குறிப்பு எழுத ஆரம்பிச்சுட்டாங்க பாத்தீங்களா? ஜெயஸ்ரீ, மேலும் மேலும் இதுபோன்ற முன்னெடுப்புகளைத் தந்து தமிழை வளப்படுத்த வேண்டும். உங்க சேவை தமிழிலக்கியத்துக்குத் தேவை! 🙂
திங்கள், பிப்ரவரி 4, 2008 at 5:45 பிப
Uma Kumar, கவலையே படாதீங்க. வீட்டுல ரங்கமணியும் தங்கமினியும் இருக்கற வரைக்கும் சமைக்கறதும் ரெசிபி போடறதும் அலுக்காது. என் வீக்னெஸ், படிக்க வேற பதிவுகள் இருக்கும்போது இங்க கவனம் செலுத்த முடியாது.
லக்ஷ்மி, :)) அது!! நன்றி.
உஷா, உங்களை எல்லாம் கொஞ்சம் கொஞ்சமா நகர்த்தி எப்ப எந்தக் கட்டத்துக்கு கொண்டு போறது, அதான் அலேக்கா எடுத்துப் போகலாம்னு பாத்தேன். 🙂